در باب گریز از ما بودن

در باب گریز از ما بودن
در روزگاری زندگی میکنیم که به راحتی نمیتوان سره را از ناسره تشخصی داد زیرا در اهمیت هر چیزی لازم است آن را لمس کرد و به واقعیت تلخ آن پی برد .نامش انسان اما در سکوت به سر میبرد به زعم خود دنیا را میتوان با سکوت تصاحب کرد و سکوت را چراغ خود کرد محدودیت را آفرید و علاقه مندی را بازستاند ! علاقه مندی کالا نیست که از فروشگاهی آن را خرید، علاقه جریان ممتدی است از تکرار و تکرار بدون پرداختن به خود و تنها ما بودن تماشای دیگری در خود و لمس او با تمام وجود ! انسانها همواره از یک قانون تبعیت میکنند به نام دوری و ساختن دوستی و یا باز گشت به دوستی قبل از صمیمیت یکنواختی آزار دهنده میشود و از میان این سکون که علت عمده آن کسی جز خود نیست !این خود منشا تنهایی است و اول بلای جان من نبودن و ما شدن ،میتوان گفت انسان در عمق توجه بی توجهی را دوست دارد زیرا تعلق خاطر عجیبی دارد به نوستالژیک حس کردن گذشته و از اینروست که فاصله ای گرفته به اندازه یک شهر نوری اما در یک طبقه خلاصه....
میتوان حرف زد به جای سکوتی که هیچ هدفی جز درد به همراه نداشته و نمیتواند داشته باشد زیرا زمانی که لذت بردی از با هم بودن تنها باشی همه اش دردی و رنج و تنهایی تلخ.....

برایم سوالات فراوانی از این نگاه منفعت محور پیش آمده....

 

برایم سوالات فراوانی از این نگاه منفعت محور پیش آمده....

عده ای که برای مبارزه با یک استبداد به مبارزه با آن برخاسته اند به دنبال چه بودند که به آن نرسیده اند و حالا چوب مستبدی را به سینه میزنند که تو گوئی جایگاهی عظیم در پیدایش ایران نوین البته به زعم آنان داشته و دارد!
برام جالبه زمانی که یک خواننده به یکی از امامان ما توهین کرد هیچ یک از این دوستان خارج نشین به قولی خود تبعید هیچ موضعی نگرفتن ...اما حالا که یه خواننده یک ترانه ساخته در مورد استبداد یک آدم که همه میگن دیکتاتور بوده موضع میگیرن که ای بابا رضا شاه بزرگ رو نباید در رابطه اش حرفی زد و سخنی روند .....
تاریخ در رابطه با این گونه آدم ها قضاوت خواهد کرد که هر لحظه در قصاوت هستند و اون ور آب نشستن و دارن تماشا میکنن و امیدوارند یک روز در این مملکت جایی برای حرف زدن براشون پیدا بشه ....
تاریخ ضمن پرداختن به عظمت آدمهایی مثل کوروش و داریوش و شاهان معاصر تری مثل نادر شاه با اینکه خدماتی به این کشور کردندو خیلی هم متدین بودند مثل پادشاهان مقتدر صفوی و شاهان قاجار که تفریحشون زیارت عتبات عالیات بود و مشهد اما همین تاریخ در ذکر قصاوت های اینها و ظلم هایی که به این مردم و مملکت کردند چی گفته و چی نوشته خوب برادر من عزیز من اگه سلطنت این ها خوب بود چرا یک ملت به فکر افتادن که بیان خودشون برا خودشون تصمیم بگیرن پس یک جای کار ما میلنگه و اون به نظر من نوع نگاهی که ما منفعت طلب ها داریم.

تقدیم  به آنانکه جان مطلب را گرفته اند.

برایم سوالات فراوانی از این نگاه منفعت محور پیش آمده....

عده ای که برای مبارزه با یک استبداد به مبارزه با آن برخاسته اند به دنبال چه بودند که به آن نرسیده اند و حالا چوب مستبدی را به سینه میزنند که تو گوئی جایگاهی عظیم در پیدایش ایران نوین البته به زعم آنان داشته و دارد!
برام جالبه زمانی که یک خواننده به یکی از امامان ما توهین کرد هیچ یک از این دوستان خارج نشین به قولی خود تبعید هیچ موضعی نگرفتن ...اما حالا که یه خواننده یک ترانه ساخته در مورد استبداد یک آدم که همه میگن دیکتاتور بوده موضع میگیرن که ای بابا رضا شاه بزرگ رو نباید در رابطه اش حرفی زد و سخنی روند .....
تاریخ در رابطه با این گونه آدم ها قضاوت خواهد کرد که هر لحظه در قصاوت هستند و اون ور آب نشستن و دارن تماشا میکنن و امیدوارند یک روز در این مملکت جایی برای حرف زدن براشون پیدا بشه ....
تاریخ ضمن پرداختن به عظمت آدمهایی مثل کوروش و داریوش و شاهان معاصر تری مثل نادر شاه با اینکه خدماتی به این کشور کردندو خیلی هم متدین بودند مثل پادشاهان مقتدر صفوی و شاهان قاجار که تفریحشون زیارت عتبات عالیات بود و مشهد اما همین تاریخ در ذکر قصاوت های اینها و ظلم هایی که به این مردم و مملکت کردند چی گفته و چی نوشته خوب برادر من عزیز من اگه سلطنت این ها خوب بود چرا یک ملت به فکر افتادن که بیان خودشون برا خودشون تصمیم بگیرن پس یک جای کار ما میلنگه و اون به نظر من نوع نگاهی که ما منفعت طلب ها داریم.

تقدیم  به آنانکه جان مطلب را گرفته اند.

 

پ.ن:

سکوت برای نیست شدگان

دعا لازم است